Anderen over...
© Gerwin van der Plaats - 2014
Gerrit Krul
Gerrit Krul, sinds 1991 bevriend met Gerwin, is werkzaam als pastor in verzorgingshuis
Tolsteeg te Utrecht. Hij studeerde Theologie aan de Hogeschool Windesheim te Zwolle.
Naast zijn werkzaam-heden als geestelijk verzorger gaat hij voor in vele kerken in
Nederland tijdens de zondagse erediensten. Muziek en daarbij vooral orgelmuziek
hebben een belangrijke rol in zijn leven.
Ik leerde Gerwin kennen op 29 juni 1991 in de St. Augustinuskerk aan de Oudegracht in
Utrecht. Hij was daar gids bij het project Kerken Kijken. Ik bezocht de Augustinuskerk op
mijn Kerkenpad door Utrecht en we raakten aan de praat over de kerk en het orgel. En
niet alleen over de Augustinuskerk en het orgel van die kerk, maar ook over andere
kerken en orgels. Ik vond het bijzonder, dat een jochie van 14 al zoveel wist over orgels.
Vol enthousiasme vertelde hij, dat hij ook zelf orgel speelde en dat hij ook veel platen
had. Toen ik vertelde van mijn grote platenverzameling was een volgende afspraak gauw
gemaakt. Daarna kwam Gerwin soms dagelijks, maar in elk geval wekelijks bij mij thuis
en er ontstond al snel een hechte vriendschap. Samen fietsten we langs Utrechtse
kerken, waarbij hij, als we de kans kregen, het orgel bespeelde en ik zijn orgelspel
opnam met de DAT-recorder. Later waren dat niet alleen Utrechtse orgels, maar gingen
we ook naar orgels in andere plaatsen, b.v. Hasselt. Samen bezochten we talloze
concerten.
Onze vriendschap bestaat inmiddels al meer dan achttien jaar. In die jaren heb ik
Gerwin zien groeien. Niet alleen fysiek en spiritueel, maar ook in artistieke zin. Was zijn
orgelspel in de eerste jaren van onze vriendschap vooral gebaseerd op het spel van Klaas
Jan Mulder, zijn Grote Voorbeeld. Later ontwikkelde hij steeds meer een eigen stijl. Ik
ben er trots op, dat mijn petekind, zoals ik Gerwin vaak noem, zo groeide tot een
veelzijdig musicus. En daarnaast tot een beminnelijk mens.
Organist in twee kerken, dirigent van 5 koren, waaronder het Chr. Kamper Mannenkoor
“Door Eendracht Verbonden”. Het koor, dat hij onder de bezielende leiding van Klaas
Jan Mulder zo mateloos bewonderde. Ik hoop, dat zijn carrière nog lang zal groeien en
bloeien, waarbij hij altijd verzekerd mag zijn van mijn liefde en vriendschap. Ik wens
hem daarbij Gods Zegen toe.
Gerrit Krul
Geestelijk Verzorger
Gert Beekman
Gert Beekman, goede vriend en registrant, is al vanaf zijn vroege jeugd een liefhebber
van orgelmuziek. Hij bezoekt jaarlijks vele concerten in den lande. Hij kreeg orgelles
van o.a. Wim Magré uit Doornspijk en was als organist verbonden aan de Herv. Gemeente
te Doornspijk. Gert studeerde theologie aan de PTHU te Utrecht en is predikant van de
Nederlands Hervormde Gemeente te Noorden.
Sinds enkele jaren ken ik Gerwin persoonlijk. Het begon allemaal als anonieme
concertbezoeker van zijn kerstconcert in de Geref. Kerk te Nunspeet op 19 december
enkele jaren geleden.
Toen Gerwin in die zomer daarop een orgelconcert gaf in Nunspeet stuurde ik hem een
mail met daarin een verzoek om een improvisatie. Hij speelde tot mijn verrassing een
schitterende variatiereeks en finale over 'Ere zij aan God de Vader'. Na dat concert
maakten we een afspraak en van het één kwam het ander: ik werd zijn registrant.
Ondertussen heb ik al heel wat concerten geregistreerd bij Gerwin. Om een paar
opvallende keren te noemen: improvisatieconcert te Nunspeet, concert in samenwerking
met het orkest Sjosjanim in de Bovenkerk te Kampen. Verder ook het korenconcert in de
Kandelaarkerk te Heemse en de cd-opname in de Broederkerk te Kampen. Op de grotere
orgels registreer ik meestal met Kasper Haar, de andere registrant van Gerwin.
Naast zijn registrant heb ik hem ook mogen leren kennen als een goede vriend. Een
vriendschap die verder reikt dan muziek en daardoor ook zeer boeiend is.
Het kenmerkende van Gerwins orgelspel vind ik persoonlijk zijn gedrevenheid, zijn grote
concentratie en zijn doordenken van de programma's. Het is echt bijzonder om Gerwin
mee te maken tijdens het spelen: Hij sluit zich als het ware voor alles af en stort zich op
de muziek. Opvallend is ook dat Gerwin zijn programma's altijd weet te verantwoorden
en dan blijkt altijd hoe zorgvuldig hij zijn programma's heeft opgebouwd. Vaak ook wat
onbekendere werken wat vaak niet ten koste gaat van het grote zware werk.
Heel belangrijk zijn denk ik voor Gerwin de groep van naaste vrienden en bekenden om
hen heen. Ik heb ze leren kennen als zeer betrokken en uiterst waardevol voor Gerwin.
Fantastisch dat jullie zo om hem heen staan! Ik denk dat Gerwin zeker nog veel
vooruitgang zal boeken op muzikaal terrein. Hij werkt en studeert er hard voor.
Gert Beekman
Registrant
Harry Hamer
Harry Hamer, collega en vriend, is in Nederland geen onbekende. Hij is organist van de
Ned. Geref. Nieuwe Kerk te Kampen alwaar hij het grote drieklaviers Nijsse-orgel (2009)
bespeeld. Daarnaast is Harry dirigent van een 2-tal koren uit Kampen en Dronten en een
veelgevraagd begeleider bij kooruitvoeringen. Vaste organist is hij bij het bekende Urker
Mannenkoor “Hallelujah”. Naast deze werkzaamheden als uitvoerend musicus geeft
muziekles aan muziekschool “Quintus” te Kampen.
Veelzijdigheid vooral.....
Mijn eerste kennismaking met Gerwin was in 1997 na een koormedewerking in ‘zijn’
Gereformeerde kerk in Nunspeet. Hij verbaasde me toen al door zijn enorme kennis van
orgelzaken uit een tijd die hij niet meegemaakt had. Moeiteloos rolden de verhalen over
Feike Asma en zeker over Piet van Egmond uit zijn vrijwel nooit zwijgende mond. Later
hoorde ik dat hij daar niet alleen organist was, maar ook de kerkdiensten en concerten
opnam op bandjes en cd's en zelfs meehielp het orgel te renoveren en te schilderen.
"Een veelzijdig iemand" dacht ik toen.
Mijn bezoekjes aan Nunspeet met het Hervormd Kerkkoor Kampen waren en zijn nog
steeds een jaarlijks terugkerende gebeurtenis en telkens dook Gerwin weer op, zonder
dat ik eigenlijk zijn naam kende.
Toen ik een aantal jaren later voor een zieke collega een concert moet overnemen, in
die zelfde Nunspeetse kerk en daardoor geen orgel kon spelen, belde hij mij op dat hij
best bereid was te begeleiden. Op dat moment realiseerde ik me eigenlijk niet wie het
was, die mij belde, dus heb ik het aanbod afgeslagen. Achteraf wel jammer, want al snel
kwam ik achter een heleboel, wederom veelzijdige, talenten van Gerwin. Hij bleek goed
orgel en piano te kunnen spelen, dirigeert inspirerend, zingt solo en heeft een
uitstekend muzikaal gehoor.
Door hem mijn koren te laten begeleiden en later les te geven kreeg ik een steeds beter
beeld van hem als allround musicus met daarnaast een heleboel andere disciplines.
Daardoor werden onze contacten uitgebreider en functioneert hij nu als een
veelgevraagd en uitstekend inzetbare begeleider bij mijn koren. Ook ontstond hierdoor
een hechte vriendschap.
Met het koor waar het in 1997 allemaal mee begon werd in oktober 2005 een concertreis
gemaakt naar Oostenrijk en Hongarije en Gerwin ging mee. Naast zijn begeleiding,
waardoor het koor werd opgezweept tot hoge prestaties, kwamen kwaliteiten als
entertainer, maar ook als voerder van gesprekken van serieuzer aard, naar boven.
Kortom......... een prachtmens. Zet dit alles eens op een rijtje en vraag je dan eens af:
"Hoezo, veezijdig.....?"
Harry Hamer (www.harryhamer.nl)
Kasper Haar
Kasper Haar, registrant en vriend, is in het dagelijks leven werkzaam als opzichter voor
een groot makelaarskantoor. Daarnaast is hij een grote liefhebber van treinen wat
resulteerde in enkele publicaties over de geschiedenis van o.a. de spoorlijn van Kampen
en Mastenbroek. Kasper is ook schrijver van vele liedteksten, waarvan enkele zijn
uitgegeven.
registrant bij Gerwin van der Plaats
Wanneer ik mijn ervaringen beschrijf als registrant van Gerwin van der Plaats komen
allerlei gedachten en herinneringen in mij op. De eerste gedachte die meteen bij mij op
kwam was; hoe is het ook alweer begonnen?
Het was in het voorjaar van 2001 dat ik voor het eerst Gerwin hoorde spelen. Voor die
tijd had ik nog nooit van hem gehoord. Ik zat destijds op het Westerpraisekoor in
Kampen onder leiding van Jan Zwanepol. Wij moesten zingen in de Bethelkerk op Urken
het thema was: “Zingen in de lijdenstijd”.
Gerwin begeleidde ons op het orgel. Maar omdat hij de muziek te laat ontvangen had
kon hij maar een beperkt aantal liederen met ons meespelen. Doordat het nogal slecht
weer was met lichte sneeuwval, was het in tegenstelling tot normaal niet bijzonder druk
in de kerk, maar er werd lekker gezongen. Ik was verbijsterd over zijn orgelspel en met
name de improvisatie over "Geprezen zij de Heer" maakte diepe indruk. Dit werd nog
versterkt door de begeleiding bij het lied "Maranatha Heer, U zij de lof en eer". Het orgel
jubelde het uit. Na afloop van het concert probeerde ik een glimp van hem op te vangen
en was vast van plan hem in Nunspeet op te sporen en vaker een begeleiding of een
concert van hem bij te wonen. Enthousiast vertelde ik aan Harry Hamer, bij wie ik
destijds wel eens registreerde, dat ik een organist ontmoet had die geweldig kon spelen
en of hij Gerwin kende. Harry kende hem niet waarop ik zei dat het de moeite waard
zou zijn om hem eens te horen spelen. Het zou nog even duren maar in 2002 hoorde ik
Gerwin opnieuw spelen tijdens een 'Zingend naar de zondag' in de Westerkerk in
Kampen. De zondag daarop dirigeerde hij zijn drie koren in dezelfde Westerkerk tijdens
een Appéldienst.
In het najaar van 2002 hoorde ik Gerwin opnieuw in de Westerkerk toen hij voor het
eerst het Hervormd Kerkkoor o.l.v. Harry Hamer begeleidde. Na afloop wachtte ik hem
buiten op en gaf ik hem een exemplaar van de Kamper Almanak 2000 met mijn verhaal
over Willem Hendrik Zwart, waar hij erg blij mee was. Tevens vertelde ik hem dat ik het
lied "Gebed om vergeving" geschreven en gecomponeerd had en hij vertelde dat zijn koor
in Otterlo dit lied zelfs zong. Hij vond het erg leuk om met elkaar kennis te maken en
wij spraken af contact te houden.
December 2002 ging ik met Harry Hamer mee toen hij in Nunspeet een koor van Gerwin
begeleidde. Na afloop van deze dienst ben ik met Gerwin naar zijn huis gegaan en heb
daar koffie gedronken. Vanaf februari 2003 kwam ik regelmatig bij Gerwin. In het
voorjaar 2003 moest Gerwin spelen in De Ark in Dronten en ben ik voor het eerst met
hem mee geweest achter het orgel. "Nou zie je mij voor het eerst keer spelen": zei hij
wat zenuwachtig. Daar was ik juist erg benieuwd naar en verheugde mij er op. Ik was
wel gewend mee te gaan met organisten, want ik zat altijd bij Harry Hamer en ook bij
diverse andere organisten van mijn eigen kerk. Het was een prachtige dienst in een
stoffige, net heropende kerk en zijn orgelspel trok zoals gewoonlijk de nodige aandacht.
Vlak daarna vroeg hij mij of ik bij hem wou registreren tijdens zijn Paasconcert in
Nunspeet. Dit durfde ik niet te weigeren en nu was het mijn beurt om wat zenuwachtig
te worden. Het leverde mij zelfs een slapeloze nacht op. Wat stond mij te wachten, hij
wisselt nogal veel met registraties.
Gelukkig viel het erg mee. Vooral op het orgel van Nunspeet met wipregisters registreert
hij veel zelf en vooral bij het improviseren doet hij het liefst alles alleen. Mijn werk was
voor een groot deel het omslaan van de bladzijden. Nadien ben ik steeds meer met
Gerwin meegegaan en later altijd bij alle bijzondere concerten, kerkdiensten enz. zowel
in het binnenland als in het buitenland.
Registreren bij Gerwin is anders dan bij bijvoorbeeld Harry Hamer. Harry blijft onder
alle omstandigheden rustig, overziet alles en is ook rustig in het aangeven van
wisselingen van registers.
Gerwin is veel drukker, houdt van veel wisselingen in registraties en is even
onberekenbaar als het weer. Je weet eigenlijk nooit waar je met hem aan toe bent. Als
ik wel eens een register aanwijs om erbij te trekken, schudt hij heftig nee met zijn
hoofd, waarop ik mijn handen terugtrek en hij meteen onder mijn handen dezelfde
registerknop opentrekt. Verbijsterd kijk ik dan naar mijn handen en vraag mij dan af of
die niet goed genoeg zijn voor het opentrekken of dichtdoen van registers.
Fouten maken is een doodzonde en wordt onmiddellijk bestraft met een woedende, soms
bijna dodelijke blik.
Zo was het eens dat hij mij aanwijzingen gaf en ik Fagot verstond. Op zich kwam het
opentrekken van dit register mij op dat moment niet echt logisch voor, maar je weet het
met hem maar nooit. Misschien wou hij het als solostem gebruiken, dus trok ik
enthousiast de Fagot open. Een woedend gesis was het gevolg en een gezicht van 10
dagen onweer. Geschrokken deed ik het register weer dicht. "Hoe kom erbij om de Fagot
open te trekken": was zijn woedende vraag. "Eh, ik verstond Fagot": stamelde ik. "Ik zei
…. ( hij noemde een stem die ik vergeten ben), je moet goed luisteren": was het
antwoord.
Zo gaf de Trompet in de Westerkerk in Kampen ook nog wel eens problemen, doordat ik,
naast hem zittend, het registerplaatje niet kon zien en dan wel eens aan het zoeken
was, met als gevolg….. te laat!, en toen ik op hetzelfde orgel een keer twijfelde of het
opentrekken van de Trompet in verband met het koppelklavier op dat moment wel
mogelijk was, dus ook ….. te laat.."Je hebt wat met trompetten": was zijn antwoord.
Eigen initiatief is niet toegestaan. Als ik wel eens een register opentrek waarvan ik denk
dat deze past in zijn spel zegt hij onmiddellijk: "Heb ik je gevraagd deze open te
trekken"? "Ehh, nee" "Je moet wachten totdat ik het zeg". De regie is en blijft in zijn
handen. Het is trouwens wel zo dat na afloop van een concert of dienst hij dan toch wel
wat bedremmeld zegt: "Ik reageerde wel boos, hé"? Ik kan mij van zijn kant bezien wel
voorstellen dat je als organist blindelings op een registrant moet kunnen vertrouwen en
als het dan verkeerd gaat de concentratie op het spel verslapt omdat je dan meer
aandacht aan de registrant moet schenken. Fouten maken is ook niet wenselijk maar wel
menselijk. Maar gelukkig zitten we na afloop gezellig bij elkaar en kunnen er dan ook
wel om lachen en over praten.
Trouwens zijn beste registrant is hij zelf. Tijdens het spelen gaan de handjes
vliegensvlug over de toetsen en 'en passant' trekken ze registers open of meppen ze
dicht. Is het registreren bij Gerwin dan kommer en kwel? Nee, integendeel, het is één
groot muzikaal feest en ik geniet volop bij hem op het orgel. Eén ding is zeker; het
registreren en Gerwin horen en zien spelen is fantastisch en ik geniet van zijn orgelspel.
Het is heel afwisselend en daardoor ook spannend. Ook in de kerken zijn de reacties
bijna altijd heel positief. Mensen blijven vaak staan en klappen zelfs na afloop van een
kerkdienst.
Speciale herinneringen heb ik aan zijn optreden op het Hinsz-orgel in de Bovenkerk op 16
april 2005, zijn concerten met en begeleidingen van panfluitist Arie Petersen in o.a.
Musselkanaal, een onverwachts optreden met zangeres Truusje Simons tijdens een
kerkdienst in Nunspeet en de twee cd-opnames. De eerste cd-opname die ik met hem
meemaakte was op zijn verjaardag op 20 mei 2003 samen met Marco den Toom op orgel
en piano en op panfluit Liselotte Rokyta in Nunspeet. Het was een gezellige en muzikale
dag. Ik had gebak meegenomen en zo hebben wij ook nog zijn verjaardag tussen de
bedrijven door kunnen vieren.
Ook de cd-opname en avondconcert in de Broederkerk met het Hervormd Kerkkoor op 3
december 2005 was geweldige gebeurtenis. Samen met zijn andere registrant Gert
Beekman hebben we genoten en een heerlijke dag gehad. Gerwin heeft trouwens zelf
ook van die dag en vooral van het concert genoten.
Naast organist is hij ook een heel goede pianist (wordt ook steeds meer als begeleider bij
koorconcerten gevraagd) en heeft zelfs zangkwaliteiten die nog wel eens bij
uitvoeringen van zijn koren van pas komen. Ik hoop nog lang van zijn spel te mogen
genieten. Wellicht wordt het nog mooier. Hij is nog jong, vol ideeën, en heeft, zo God
het wil, nog een leven voor zich. Hij staat immers nog aan het begin van zijn carrière.
Kasper Haar
Jan Zwanepol († 2010)
Jan Zwanepol, collega en vriend, was organist van de Westerkerk (PKN) te Kampen en als dirigent verbonden aan het Christelijk Mannenkoor ‘Asaf’ uit Dedemsvaart en het
Christelijk Mannenkoor ‘t Harde en omstreken. Jarenlang was hij een klinkende naam in
de christelijke muziekwereld en was vanaf het begin een groot stimulator voor Gerwin.
Het eerste contact dat ik met Gerwin had was ongeveer 10 jaar geleden (2001) in de
Bethelkerk op Urk. Ik was daar op een woensdagavond met een koor uit Kampen om daar
te zingen op de bekende woensdagavonden van de zomeravondzang. Zonder te weten
wie daar op het orgel zat bleek dat even later Gerwin te zijn. Het viel me meteen al op
dat hij bijzonder goede muzikale eigenschappen had, die heel goed bij mijn muzikale
belevingssfeer pasten. Er waren maar weinig woorden nodig om het muzikaal met elkaar
eens te worden. Het was een genoegen om hem te horen begeleiden en te horen
improviseren. Wat mij ook opviel waren zijn registratiekeuzes.
Ik heb dit woord speciaal in de meervoudsvorm gezet omdat de ene registratie heel snel
door de andere werd afgelost. Het deed me ergens denken aan Piet van Egmond. Na
deze avond ben ik hem een poosje uit het oog verloren. Ik heb hem later goed leren
kennen toen we eens gingen samenwerken in Nunspeet, in de kerk waar hij nog altijd
organist is. Daarna zijn de kontakten alleen maar verstevigd en heb ik geweldig veel
respect gekregen voor zijn muzikaliteit, zijn kennis van de muziek-literatuur, de
muziekgeschiedenis en alles wat maar met muziek te maken heeft. Ik zie hem graag als
begeleider bij mijn koren, maar helaas, hij is al zo vaak bezet. Ook als registrant heeft
hij mij diverse keren geholpen. Ook aan de registers staande weet hij van een orgel een
orkest te maken. Nu hij in Kampen woont zijn de kontakten veel makkelijker geworden.
Ik heb hem ook leren kennen als een zeer gedreven dirigent van diverse koren, waar hij
op een geweldige manier mee om gaat. Hij is een erg gedreven kerel. Hij vliegt het land
door voor bespelingen, begeleidingen, verhuur van de vleugel, koorrepetities, studie en
ga zo maar door.
Gerwin, ik hoop dat je een heel lang klankvol leven gegeven mag zijn en (een beetje
egoïstisch) dat ik daar nog een hele tijd getuige van mag zijn!
Jan Zwanepol
Musicus
